A primeira xornada do xuízo xira en torno ao achado dunha garrafa na vivenda, o contido da cal e localización quedan sen aclarar
SANTIAGO DE COMPOSTELA, 26 Nov. (EUROPA PRESS) -
A acusada de incendiar a casa dos primos da súa parella en Santiago en setembro de 2013, en prisión preventiva dende outubro dese ano, negou os feitos e alegou depresión para xustificar as incongruencias entre o que declarou este mércores e o que dixo no seu día ante o Xulgado de Instrución.
M.I.M.D., que foi trasladada dende o cárcere de Teixeiro á Sección Sexta da Audiencia Provincial da Coruña, na capital galega, afirmou que por aquel entón ela se "quería morrer" e "desaparecer", ao "arrastrar" un estado depresivo dende que morreu o seu pai en 1998, e que, malia ter prescrita unha determinada medicación, empezou a tomar os medicamentos pola súa conta. En decembro de 2012 solicitara unha baixa laboral e en abril recibiu a carta de despedimento, e "aí empezou todo", segundo indicou.
Non obstante, negou iniciar o lume que aquel 4 de setembro arrasou a vivenda dos primos do seu noivo sita no número 2 da rúa Pexigo de Abaixo, con perigo para os seus moradores e os dos inmobles adxacentes, e onde foron localizadas calcinadas garantías e xoguetes do fillo do matrimonio e atoparon fóra da súa vitrina os álbums coas fotografías do menor.
Ante as preguntas da fiscal, que pide 12 anos de prisión, M.I.M.D., con desordes alimenticias e varios intentos de suicidio no seu historial, sinalou que "malamente" puido confesar ser a responsable do lume e que os únicos "pensamentos" que recorda de aquela época son os relativos a que o seu estado de ánimo era malo. "Necesitaba axuda e non a atopei", agregou, en alusión á súa asistencia a unha terapia de grupo en lugar dunha de carácter individual.
GARRAFA TRAS A PORTA
O achado dunha garrafa dentro dunha bolsa dunha gasolineira tras a porta do baixo da casa --na que está a vivenda dos primos do noivo da acusada, mentres que as outras plantas están habitadas por outras persoas-- foi un dos puntos centrais da primeira xornada do xuízo, que continuará este xoves coas declaracións de novas testemuñas propostas por Fiscalía e as periciais e concluirá o venres.
Nin o seu contido nin a súa localización quedaron aclarados polas partes. Así, en primeiro lugar compareceron varios axentes de policía, as palabras da cal non aclararon cando apareceu o devandito recipiente, se o primeiro día en que se inspeccionou o lugar do incendio ou varios despois.
Tampouco existiu coincidencia en relación co precintado do inmoble e a entrega de xogos de chaves cos que poder acceder a este entre as intervencións dos policías e as dos propios prexudicados, o matrimonio formado polo primo do noivo da acusada e a súa muller, que se recoñeceu "moi amiga" de M.I.M.D. naquel tempo.
COMIDA NO HOSTAL
A familia do matrimonio ten unha tenda no Preguntoiro, en pleno casco histórico compostelano, e tamén rexenta un hostal na rúa Hortas, onde se atopaban varios dos seus integrantes cando foron avisados do incendio fai agora máis dun ano, sobre as 17,00 horas.
No devandito local repousaban ese mércores, tras unha comida familiar á que a acusada fora invitada, pero á que non acudiu. Esta asegurou descoñecer como desprazarse polo centro da cidade, e dixo que aquel día dirixiuse sobre as 18,00 ou 19,00 horas á pensión dende a súa casa -- preto da gasolineira á cal pertence a bolsa en que atopou, supostamente, a garrafa-- a causa dun "problema" que o primo da súa parella tiña co automóbil.
O NOIVO E OS PREXUDICADOS
Pola súa parte, o noivo da acusada, J.A.S.G., acolleuse ao seu dereito a non declarar, aínda que si apuntou, ante as cuestións do xuíz, que cando o fixo en comisaría foi porque lle chamaron e "ninguén" lle advertiu de que podía "non declarar, algo contra o que protestara previamente o avogado da defensa.
A continuación, P.R.G., tamén primo da parella da acusada --irmán do marido do matrimonio--, reflectiu a súa sorpresa cando lle comunicaron que M.I.M.D. fora a autora do sinistro na casa, posto que o propio día dos feitos foi el quen a viu aparecer no hostal pouco despois do sucedido, e estaba "normal".
"Chegou tranquila, abrazoume e eu chorei no seu ombro. Ao día seguinte viñeron a montar o berce que trouxeron para o meu fillo. Díxome: 'tranquila, verás como os collen", relatou, na mesma liña, M.D.G.M., a muller do matrimonio, visiblemente afectada.
Pola súa parte, o marido, J.M.R.G., ratificou que os días posteriores ao incendio tanto a acusada como o seu primo estiveron con eles e a súa familia en varias ocasións, foron xuntos á praia en Ribeira e lles regalaron roupa e xoguetes para os seus fillos. Máis tarde, segundo o seu relato, foi cando o seu primo lle confesou que fora ela.
J.M.R.G. afirmou, así mesmo, que a xornada do lume non viu nada tras a porta da casa, porque "estaba todo escuro", pero si o día 9, cando acudiu cunha prima súa --filla de policía-- para recoller algúns aparellos. Entre unha data e outra, de acordo coa súa declaración, entregoulle un xogo de chaves ao axente de seguros.
