Javier Illanes, que colleu o Alvia en Medina del Campo, advirte da vulneración tamén dos dereitos dos traballadores
SANTIAGO DE COMPOSTELA, 21 Jul. (EUROPA PRESS) -
Javier Illanes Álvarez, o maquinista que conduciu de Medina del Campo a Ourense o tren Alvia que despois se accidentou á entrada de Santiago o 24 de xullo de 2013, reapareceu na causa que instrúe o Xulgado de Instrución número 3 da capital galega para reclamar que se tome declaración a catro cargos de Adif aos que considera autores dun delito contra os dereitos dos traballadores e de tantos de homicidio e lesións imprudentes como falecidos e feridos producíronse no sinistro.
Con data de entrada do pasado 30 de xuño, a escasos días de que se cumpran dous anos do descarrilamento que causou 80 mortes e máis dun centenar de feridos no compostelano barrio de Angrois, este maquinista, comparecido na causa, entregou a través do seu procurador un documento de 25 folios co que solicita as devanditas declaracións.
En concreto, quere que acudan en calidade de imputados o anterior director de seguridade na circulación de Adif, Andrés Cortabitarte; o actual director de seguridade na circulación, Manuel Besteiro; o xerente da área de seguridade na circulación noroeste á data do accidente, Fernando Rebón; e o xefe de inspección da xerencia de área de seguridade na circulación noroeste á data do accidente, José Antonio García.
"Por ser todos eles responsables da seguridade na circulación ferroviaria en Adif, en relación cos feitos instruídos, e infractores das normas de prevención de riscos laborais ás que estaban legalmente obrigados", sostén.
PUXERON "EN PERIGO" A SÚA VIDA
O escrito, ao que tivo acceso Europa Press, denuncia que estes catro cargos non facilitaron "os medios necesarios para que os traballadores, en concreto os maquinistas e persoal do tren da liña de alta velocidade 082, desempeñasen a súa actividade coas medidas de seguridade axeitadas".
Acúsaos, deste modo, de poñer "de forma concreta en perigo gravemente a súa vida", e recorda que faleceron dous traballadores e catro resultaron feridos, entre eles el. En suma, critica non adoptar "as medidas preventivas para remediar" poñer en risco empregados e viaxeiros.
Por iso, entende que son autores dun delito contra os dereitos dos traballadores, previsto e penado no artigo 316 e seguintes do Código Penal; e de tantos delitos de homicidio e lesións imprudentes como falecidos e lesionados producíronse, dos artigos 142 e 152 do Código Penal, xa que tamén incumpriron as normas de seguridade de avaliación e prevención de riscos".
"ADIF INCUMPRE SEN EXCEPCIÓN"
A este respecto, o escrito recolle unha ampla argumentación na que o maquinista recolle aspectos como "a inexistencia dunha avaliación de riscos que levase consigo unha determinación de perigos, así como o seu alcance", para establecer "medidas de seguridade coas que protexer a traballadores e viaxeiros". "De cumprirse escrupulosamente a normativa, o sinistro non acontecería", afirma, de xeito similar ao que dixeron no seu día distintos peritos.
Neste sentido, enumera o que, ao seu parecer, Adif incumpre sen excepción, ata 11 normativas, empezando pola directiva 2004/49/CE do 29 de abril de 2004; o regulamento número 352/2009 da Comisión, do 24 de abril de 2009; o regulamento número 1169/2010 da Comisión, de 10 de decembro de 2010 e o Real Decreto 810/2007, de seguridade ferroviaria.
A continuación refírese ao incumprimento da lei 31/1995, do 8 de novembro, de prevención de riscos laborais; a directiva 2008/57/CE de interoperabilidade do sistema ferroviario A.V. e o Real Decreto 1434/2010, do 5 de novembro, sobre interoperabilidade do sistema ferroviario da rede ferroviaria de interese xeral.
Por último, apunta a incumprimentos do Real Decreto 810/2007, regulamento seguridade ferroviaria; a decisión da Comisión, do 7 de novembro de 2006; as normas europeas CENELEC-RAMS 50126 e RAMS 50129 e as especificacións da Axencia Europea do Ferrocarril para os sistemas de xestión da seguridade.
"NON SE EFECTUOU NINGUNHA AVALIACIÓN DE RISCOS"
Nun terceiro apartado do documento, o maquinista baséase nas sete periciais achegadas ao xuíz -tres de peritos xudiciais e catro de parte- para concluír que "non se efectuou ningunha avaliación de riscos" na liña Ourense-Santiago na que descarrilou o Alvia.
Determina que é "un feito" que "non se efectuou avaliación de riscos, nin laborais, nin xerais, propia da explotación ferroviaria, nin tras a modificación do proxecto orixinal, nin tras ordenar a desconexión do sistema de control mando e sinalización ERTMS".
Tampouco se efectuou "unha avaliación do factor humano, malia ser unha liña monótona ponte túnel, ponte túnel", nin se rexistrou "ningún punto negro na liña" nin se identificou como perigo a curva da Grandeira.
"AGRAVARON O RISCO"
Xa nun cuarto punto, asegura que os responsables de Adif "agravaron o risco e as consecuencias do sinistro, xa que impuxeron unha velocidade máxima de circulación do tren a 200 quilómetros por hora, cando conforme á normativa vixente non se debía circular a máis de 160 quilómetros por hora".
En quinto lugar, alude á pretensión de Adif de "cumprir a normativa de avaliación e prevención de riscos" co denominado 'safety case report', pero argumenta que "non é certo" xa que "se refire unicamente ao sistema de control mando e sinalización".
"Non abrangue o resto de subsistemas estruturais que compoñen o sistema ferroviario ao que se refire", apostila, antes de remachar con que tampouco aborda o factor humano nin cobre a curva da Grandeira, "xa que só comprende o tramo entre o punto quilométrico 1,857 e 84,188, cando o punto de saída do tren da vía e polo tanto da curva atópase no punto quilométrico 84,413".
ATENDER O TELÉFONO, "UN RISCO
Nun sexto epígrafe, o escrito alude a Francisco Garzón Amo, quen conducía o tren Alvia no momento do sinistro aquel día e admitiu despistarse momentos antes de tomar a curva debido a unha chamada de teléfono.
Segundo expón este outro maquinista, Fiscalía "parece considerar" a atención á devandita ferramenta laboral "unha imprudencia", en cuxo caso, indica, "debe considerarse como un risco". E "se se consideran as chamadas de teléfono como un risco, debeu identificarse tal risco polos responsables da seguridade".
Pero constata que "non existe" tampouco "ningunha avaliación de riscos en relación aos teléfonos corporativos, fixos ou móbiles, polo que non hai ningunha prevención, nin protección a tal suposto risco".
OUTROS DOCUMENTOS ACHEGADOS AO XULGADO
Tamén con data de presentación do pasado 30 de xuño constan no xulgado un escrito do avogado de Garzón, que insta o xuíz a citar os peritos nomeados pola súa parte -únicos expertos en condución ferroviaria e factores humanos- para que ratifiquen os seus informes.
O mesmo día entrou nos xulgados un texto da representación da Plataforma Vítimas Alvia 04155, que reitera a súa petición de novas dilixencias -tamén declaracións-, toda vez que os peritos xudiciais se ratificaron.
O 1 de xullo entrou outro escrito da defensa de Garzón, que pretende incorporar o informe de validación completo do material rodante, ao detectar contradicións entre dous peritos. Noutro documento que deu entrada ese día pide que se tome declaración a tres cargos da Axencia Europea do Ferrocarril e ao coordinador europeo de ERTMS.
Por último, o pasado día 3 consta como presentada por Apafas (a outra asociación de prexudicados) outra petición de dilixencias que reclamara meses atrás, sobre as que o xuíz aínda non se pronunciou.
