MADRID, 23 Jul. (EUROPA PRESS) -
O Pleno Tribunal Constitucional (TC) acordou de forma unánime (TC) vixencia do apartado da Lei de Saúde de Galicia que contemplaba a vacinación obrigatoria da poboación, e sinala que pode supor unha "intervención corporal coactiva" allea á vontade dos cidadáns, segundo informou este venres o órgano de garantías.
Sen esperar a esgotar o prazo do cinco meses máximos de suspensión que pode impor o TC antes de revisar a medida, levántase con todo o veto que pesaba de forma cautelar sobre outros preceptos que foran tamén recorridos polo Goberno, como os que permiten á Xunta ordenar cofinamientos e corentenas.
O artigo que segue en suspenso mentres se resolve sobre o fondo é o número 5 do artigo 38.2 b) da Lei que faculta ás autoridades sanitarias autonómicas a impor a vacinación
obrigatoria á cidadanía galega, a fin de controlar as enfermidades infecciosas transmisibles --calquera, non só o covid-19-- en situacións de grave risco para a saúde pública.
O auto, cuxo relator foi o maxistrado Andrés Oleiro, razoa que a vacinación obrigatoria non é unha medida preventiva que apareza expresamente contemplada na Lei Orgánica 3/1986, de medidas especiais en materia de saúde pública, e supón unha intervención corporal coactiva e practicada á marxe da vontade do cidadán, que ha de someterse á vacinación se se adopta esta medida, so pena de poder ser sancionado, en caso de negativa inxustificada a vacinarse.
Razoa que a obrigación mencionada no precepto que obrigatoria, que supón unha interferencia nas persoas que afecta directamente ao dereito garantido polo artigo 15 da Constitución.
Trataríase ademais dunha medida irreversible e que se aparta da actual Estratexia Nacional de Vacinación contra o COVID-19, acordada no Consello interterritorial do Sistema Nacional Saúde, que establece a voluntariedad da vacinación contra a devandita enfermidade infecciosa.
O TC sinala tamén sobre este punto que optar agora polo levantamento da suspensión do precepto impugnado sería susceptible de provocar prexuízos certos e efectivos que poden resultar irreparables ou de difícil reparación, na medida en que a vacinación pode imporse en contra da vontade do cidadán.
O artigo mantíñase 'conxelado' desde o pasado mes de abril, cando se admitiu a trámite o recurso do Goberno contra varios preceptos dun artigo no que se incluía a obrigatoriedade da vacinación. Regula, textualmente, o "sometemento a medidas profilácticas de prevención da enfermidade, incluída a vacinación ou inmunización, con información, en todo caso, dos posibles riscos relacionados coa adopción ou non adopción destas medidas".
O Executivo de Sánchez recorreu o pasado 30 de marzo ao entender que certos puntos desta norma deberían formar parte dunha lei estatal e non autonómica e despois de escoitar ao Consello de Estado, que avalou a presentación de recurso de inconstitucionalidade para o apartado cinco da reforma da lei sanitaria, o cal, á súa vez, incluíu o novo artigo 38 da normativa
Pola contra, o Tribunal Constitucional si levanta a suspensión que afecta o resto do disposto no artigo 38.2 da devandita Lei. Nesta listaxe inclúense medidas de control das persoas enfermas, cando fose procedente, como o illamento en domicilio, o internamento en centro hospitalario ou o illamento ou internamento noutro lugar adecuado para tal fin.
Tamén o sometemento das persoas enfermas a tratamento adecuado e medidas de control das persoas que estean ou estivesen en contacto coas persoas enfermas, como o sometemento a unha corentena no domicilio ou noutro lugar adecuado para tal fin.
QUE SE ENTENDE POR CORENTENA
A estes efectos, segundo a Lei galega entenderase por corentena a restrición das actividades e a separación, das demais persoas que non están enfermas, dunha persona respecto da cal poida terse razoablemente a sospeita de que estivo ou puidese estar exposta a un risco para a saúde pública e sexa unha posible fonte de propagación adicional de enfermidades, de acordo cos principios científicos, as probas científicas ou a información dispoñible.
O TC levanta tamén a suspensión que pesaba sobre o sometemento a observación ou a medidas de vixilancia do estado de saúde, a exame médico ou a probas diagnósticas de persoas que presenten síntomas compatibles coa enfermidade transmisible de que se trate ou de persoas respecto das cales existan outros indicios obxectivos de que poidan supor un risco de transmisión da enfermidade.
Igualmente restablécense, ata que exista sentenza sobre o fondo, as medidas de control da contorna inmediata das persoas enfermas ou das persoas que estean ou estivesen en contacto con elas, así como das zonas afectadas. A estes efectos, entenderase por zona afectada aqueles lugares xeográficos nos cales sexan necesarias medidas sanitarias de control da propagación da enfermidade.
Respecto de todas elas, o auto sinala -ao contrario do que opina a Avogacía do Estado, que solicitou manter a suspensión de todos os preceptos-, que nada hai no precepto impugnado que autorice a interpretar que se exclúe a intervención xudicial para o caso de que se adopten esas medidas que leven restricións aos desprazamentos e agrupacións de persoas. "A eventual adopción destas medidas preventivas e a execución das mesmas quedan en todo caso suxeitas aos requisitos e límites que a Constitución impón", engade o auto.
No seu recurso, o Goberno entende que certos puntos desta norma deberían formar parte dunha lei estatal e non autonómica e despois de escoitar ao Consello de Estado, que avalou a presentación de recurso de inconstitucionalidade para o apartado cinco da reforma da lei sanitaria, o cal, á súa vez, incluíu o novo artigo 38 da normativa.
