O seu médico de cabeceira cualifícaa como "coidadora excedida" nunha sesión que se centrou en se a vítima estaba capacitada para decidir
A CORUÑA, 18 Abr. (EUROPA PRESS) -
A septuaxenaria acusada de matar, en xullo de 2021 en Monfero (A Coruña), ao seu marido -- de 75 anos e cunha deterioración cognitiva, segundo o escrito fiscal -- declarou que entre ela e a vítima houbo un pacto de suicidio e que o ocorrido "foi de mutuo acordo".
"Tiña moita angustia, estaba desesperado por non poder falar e eu decidín irme con el como lle prometeu", expuxo no xuízo, que se celebra con Tribunal do Xurado na Audiencia Provincial da Coruña.
"Díxenlle igual imos para un mundo mellor e as palabras del foron aquí acábase todo", sentenciou a muller que asegurou que o seu marido no momento dos feitos era "completamente autónomo".
Na súa declaración, explicou que en varias ocasións o home manifestou "clarito" que non quería chegar a unha "deterioración" como o que sufriran outros familiares. "Cando perda forzas, voume", insistiu que lle repetiu a súa parella. "El non me dixo que se mataba pero eu entendinlle perfectamente o que quería dicir, eu interpretei que se quería suicidar", apuntou.
Neste sentido, engadiu que isto "llo dicía aos seus irmáns, dicíallo aos seus fillos". "Iso escoitáronllo todos", aseverou. Tambien relatou que xuntaron os fármacos e repartíronos "a partes iguais". "El colleu os medicamentos e tomoullos", incidiu.
"Eu tardei en tomar a medicación porque fun a buscar a foto de familia de cando eramos tan felices e escribín esa nota -- a que deixou aos seus fillos-- e busquei os papeis dos seguros para que eles soubesen de decesos e deixei algo de diñeiro tamén e chaves das casas", detallou.
COIDADORA "EXCEDIDA"
Antes do seu testemuño, prestou declaración o seu médico de cabeceira que, como a psiquiatra que a atendeu no hospital após os feitos, expuxo que era "unha coidadora excedida" por atender a unha nai encamada e a un marido "con síntomas incipientes de demencia".
"Atopábase bastante soa con todo isto", dixo nunha vista na que os forenses, en base á historia clínica da vítima, falaron de "deterioración cognitiva moderado", apuntando a "demencia ou alzheimer" como sostén o fiscal, que rexeita que o home tivese capacidade para establecer un pacto de suicido como sostén a defensa.
Sobre a incapacidade ou non do falecido para tomar unha decisión así, unha neuróloga proposta pola defensa -- analizando a súa historia clínica, realizada por catro neurólogos que valoraron o caso e o médico de cabeceira que din que existe "deterioración cognitiva con afectación fundamental da linguaxe e posible Alzheimer" -- considerou que "non encaixa cun Alzheimer", en liña co exposto polos fillos que indicaron que non tiña esta enfermidade e si varios microictus.
Respecto do seu estado anterior aos feitos, considerou que tiña un "nivel de autonomía razoable, a progresión parece lenta e moi focalizada na linguaxe expresiva".
FALECEMENTO
Mentres, en canto a morte do home, os forenses explicaron que era un paciente "fráxil" por idade e pola súa situación física e mental e que esas características axudan a que "unha menor cantidade de tóxico -- expuxeron sobre os fármacos que inxeriu -- faga un efecto maior".
Da acusada, que tamén consumiu fármacos e deixou unha nota despedíndose dos seus fillos e explicando os motivos do ocorrido, precisaron que "de non ser atendida a tempo" morrese ao tomar os dous "practicamente os mesmos medicamentos".
No seu escrito, Fiscalía cualifica os feitos de asasinato e pide unha pena de 26 anos de prisión, coa atenuante de arrebato ou obcecación e a agravante de parentesco. Ao seu xuízo a muller tomou a decisión de acabar coa vida do seu marido "de forma unilateral" e rexeita que existise un pacto de suicidio, como si sostén a defensa que solicita a absolución.
