Foto: EUROPA PRESS
av2" class="NormalTextoNoticia" itemprop="articleBody">
A xuíza sostén que a Deputación de Ourense "era unha empresa privada, que contrataba a quen lle parecía oportuno" ao daquela presidente
OURENSE, 31 Jul. (EUROPA PRESS) -
O expresidente da Deputación de Ourense e do PP nesta provincia, José Luis Baltar, foi condenado a nove anos de inhabilitación especial por un delito de prevaricación continuada, en relación aos 104 contratos que asinou para a institución provincial entre os meses de xaneiro e marzo de 2010, sen dar publicidade ás prazas, segundo a sentenza dun xulgado ourensano.
A sentenza do Xulgado do Penal Número 1 de Ourense chega 14 días despois do xuízo que se prolongou durante cinco xornadas, no que Baltar foi sinalado polo secretario e o xefe de Persoal da Deputación como único responsable dos oito decretos de contratación e da selección nominal dos contratados.
Por ese motivo, a xuíza considera a José Luis Baltar Pumar como "autor criminalmente responsable" dun delito de prevaricación e condénao a unha inhabilitación para todo emprego de función pública en calquera administración ou cargo electo en eleccións.
Non obstante, o exbarón popular está xubilado, de forma que está retirado da vida política. Cando se abriu o procedemento xudicial apresurouse a solicitar a baixa de militancia no PP, o partido que na provincia de Ourense agora preside o seu fillo, José Manuel Baltar, ao igual que a Deputación de Ourense.
"A SABENDAS"
A xuíza considera probado que Baltar Pumar, no primeiro trimestre de 2010, "decidiu contratar 104 persoas en contratos temporais tramitados polo procedemento de urxencia, sen suxeitarse á ordenanza provincial que regula os contratos temporais da Deputación de Ourense".
Esa ordenanza, aprobada en 2004, detalla como requisitos para os contratos temporais por procedemento de urxencia que haxa un informe do xefe de servizo, fiscalización previa a cargo do interventor para comprobar que hai crédito abondo para o contrato, convocatoria pública mediante anuncio no Boletín Oficial da Provincia (BOP) ou taboleiro da institución durante tres días e selección das persoas segundo a súa cualificación e méritos.
Non obstante, para a xuíza, nos casos denunciados "o acusado omitiu todos os requisitos necesarios e ditou e asinou oito decretos nos que ordenou a contratación das persoas elixidas por el" e "con conciencia de que faltaban os principios básicos de calquera contratación pública, como a publicidade dos contratos para que calquera puidese acceder a eles".
Neste sentido, a sentenza incide en que neste delito de prevaricación, o "máis grave" é que se omitiu "de forma consciente" a publicación no BOP e no taboleiro de edictos da Deputación, e cumpre o requisito do dolo ou "facelo a sabendas". Considera probado que Baltar "actuou con coñecemento de causa, aínda que no xuízo dixo que non sabía que había que publicar os postos e que a culpa é do xefe de Persoal e do secretario por non o informar".
A xuíza considera que o acusado si era consciente do que facía porque o secretario manifestou que "si explicou o texto da ordenanza ao presidente" e o xefe de Recursos Humanos reiterou en varias fases procesuais que utilizou a palabra "ilegal" con Baltar para referirse aos 104 contratos.
"O acusado foi presidente da Deputación durante 22 anos, a ordenanza de contratación é do ano 2004, e o secretario dixo que lle explicou esa ordenanza e fixo, posteriormente aos contratos, un informe no que se detalla que ningunha solicitude se presentou para cada posto", segue a sentenza.
EMPRESA PRIVADA
A xuíza di non dubidar da capacidade dos contratados para desempeñar o seu traballo, "pero no primeiro trimestre de 2010, parece que a Deputación era unha empresa privada, que contrataba a quen lle parecía oportuno ao acusado". "Non pode haber actuación que non estea amparada pola norma e esta non pode ser descoñecida ou burlada", argumenta a xuíza.
"Ser presidente dunha deputación non é unha propiedade da que titular poida facer o uso que lle pareza, pois é un cargo público suxeito á lei para cumprila e facela cumprir, e fóra da lei non existe senón capricho e arbitrariedade", prosegue a argumentación xudicial.
O texto da sentenza recolle os 48 testemuños do xuízo e, na análise posterior da tipificación do delito de prevaricación, indica que a actuación de Baltar nin sequera se pode tratar como "interpretación peculiar e interesada das normas", senón de actuación "contraria a toda norma, porque ata incumpre a ordenanza propia da Deputación e varios artigos da Lei Reguladora de Bases do Réxime Local de 1995".
A xuíz ve como testemuños clave o do xefe de Persoal, José Luis Suárez; o do secretario Francisco Cacharro Gosende --fillo do exbarón do PP de Lugo--; e o do interventor, José María Baños, que declarou non fiscalizar os contratos porque non tivo coñecemento deles ata despois.
"A DEDO"
"Ademais, os informes de necesidades dos xefes de servizo, para pedir persoal non reflectían en ningún momento a urxencia da contratación", agrega o fallo xudicial. Sobre as testemuñas que foron traballadoras contratadas indica que foron designadas de forma directa ou, como se di coloquialmente, a dedo".
Un cuarto grupo de testemuñas, segundo a sentenza, de alcaldes da provincia, deixou claro que "ningún" presentou por escrito a súa necesidade de traballadores "ou por esquecemento ou porque lle parecía máis correcto falar directamente co presidente ou porque o presidente non lles dixo que había que presentalo por escrito".
A xuíza considera unha "irregularidade palpable e manifesta" a falta de informes de necesidade dos alcaldes, pois neles tería que explicarse "a situación de urxencia" do concello. A representación legal de José Luis Baltar xa avanzou que recorrerá a sentenza ante a Audiencia Provincial, segundo fontes xurídicas.
