SANTIAGO DE COMPOSTELA, 24 Sep. (EUROPA PRESS) -

O británico Stephen Hawking, recoñecido polos seus traballos sobre os buratos negros no Universo, quixo hoxe transmitir ánimo ás persoas que, como el, padecen algunha enfermidade dexenerativa, pois recorreu a un símil científico, para asegurarlles que "hai saída dun burato negro".

Nunha rolda de prensa en Santiago, con motivo da súa visita a Galicia para recoller o sábado o Premio Fonseca, enmarcado no Programa ConCiencia e promovido pola Universidade de Santiago e o Consorcio desta cidade, Hawking precisou que non ten "case nada positivo" que dicir da súa doenza, unha esclerose lateral amiotrófica que lle diagnosticaron en 1963 cando tiña 21 anos de idade.

Aínda así, apuntou que esta enfermidade o ensinou a non se compadecer, "porque outros estaban peor", e a "seguir co que aínda podía facer". "Son máis feliz agora que antes de desenvolver a miña condición. Como explicarei o sábado -nunha conferencia- hai saída dun burato negro e non hai maior burato que ese", razoou.

Hawking, quen viaxa acompañado do seu asistente persoal, Judith Croasdell; o seu asistente técnico e deseñador do sistema informático que manexa, San Blackburn; e da súa filla Lucy; entre outras persoas, afirmou "gozar a experiencia" de percorrer o pasado luns un tramo do Camiño de Santiago e visitar a Catedral e observar o 'botafumeiro'.

TODO EXTRA DENDE OS 21 ANOS

Preguntado por o que sentiu cando chegou á Praza do Obradoiro, considera o punto cero da peregrinación, recordou que a maior parte da súa vida se baseou no seu desexo de "estudar o Universo" e, aínda que as súas expectativas "foron reducidas a cero cando tiña 21 anos", dende entón "toda foi unha extra", subliñou.

"Tiven sorte de poder traballar en física teórica, unha das poucas áreas na que a minusvalidez non é unha seria handicap. O punto cero é a consistencia e a determinación de seguir en contra das probabilidades", apuntou.

Neste encontro cos medios desveláronse algunhas cuestións persoais deste prestixioso científico como, tras intentar que os seus días durasen 48 horas e só ter que ir descansar cada dous días e non lograr facelo, dorme "cinco horas ao día, como moito", e segue tendo "unha grande forza de vontade" para asistir a conferencias científicas "e debater cos seus colegas".

Así o desvelaron Lucy Hawking e Judith Croasdell, os que se referiron ao científico como "un home do seu tempo", co positivo da época na que naceu e o bo da de agora, polas posibilidades tecnolóxicas que lle permiten comunicarse a través dun sintetizador de voz que activa co movemento dun das súas pálpebras.

CORPO LENTO, PERO MENTE RAPIDA

A súa asistenta persoal exemplificou a súa situación con que "ten un corpo que se move moi lento, pero unha mente moi rápida, polo que é complicado seguir o seu ritmo", aínda que engadiu que a súa dificultade para comunicarse fai que os que están ao seu arredor teñan que ser "pacientes".

Stephen Hawking non tivo inconveniente é afirmar que "ideoloxicamente falando", é socialista, polo que dixo que sente máis preto de Gordon Brown que de David Cameron. Non obstante, dixo que non quedou moi encantado coas políticas laboristas de Tony Blair, "especialmente respecto á guerra de Iraq". De Gordon Brown indicou que cre que "é un bo home" e asegurou que sempre votou aos laboristas.

Entre as persoas ás que admira, o británico citou a Galileo e a Einstein. Do primeiro, sinalou que foi o primeiro científico moderno, quen se decatou da importancia da observación" e, do segundo, ao que definiu como "o máis grande", para alivio de todos tivo varios puntos cegos "como a mecánica cuántica e o colapso gravitatorio", concluíu.