BILBO, 14 (EUROPA PRESS)
Euskal Autonomia Erkidegoak (EAE) 2036ko urtarrilaren 1ean 2.278.100 biztanle izango lituzkeela zenbatetsi da, 1.177.100 emakumeak (%51,7) eta 1.101.000 gizonak (%48,3). Horrek esan nahi du 2021ean baino 84.900 pertsona gehiago egongo liratekeela, Eustat euskal estatistika erakundearen demografia proiekzioen arabera.
Epealdi horretako urteko batez besteko hazkunde tasa %0,24koa izango litzatekeela, baina erritmo desberdinarekin proiekzioaren aldi osoan. Lehen bost urteetan, biztanle kopurua %0,14 baino ez litzateke haziko, batez beste, eta 2021 eta 2022 artean, gainera, negatiboa izango litzateke, baina, 2026tik aurrera, urteko hazkunde tasa %0,30 ingurukoa izango litzateke.
2021 eta 2036 bitarteko biztanleriaren hazkundetik, Gipuzkoari %44,5 legokio (37.800 biztanle gehiago), Bizkaiari %28,4 (24.200) eta Arabari %27 (23.000). Lurralde mailako alde horiek azken hamarkadetako joera luzatuko lukete, hau da, Arabako biztanleria pisua pixkanaka areagotzea, Bizkaikoaren kaltetan, EAE osoan. 2036an, aurreikuspenen arabera, biztanleen %15,5 Araban biziko da (2001ean baino %1,7 puntu gehiago), %51,3 Bizkaian (%2,7 puntu gutxiago) eta gainerako %33,2 Gipuzkoan (%0,9 puntu gehiago).
2021etik 2036ra bitarteko EAEko biztanleriaren hazkundea migrazio saldoaren ondoriozkoa baino ez litzateke izango (immigrazioak ken emigrazioak), 194.700 pertsona emango bailituzke. Aitzitik, saldo naturala edo begetatiboa (jaiotzak ken heriotzak) negatiboa izango litzateke aldi osoan, eta horren ondorioz 109.900 biztanle gutxiago izango lirateke, heriotzak ugaritu eta jaiotzak gutxitu liratekeelako. Neurri handiagoan edo txikiagoan, prozesu hori hiru lurraldeetan emango litzateke.
ZAHARTZEA
Bestalde, 2021ean, 20 urtetik beherako biztanleria EAE osoaren %18,2 izan da, eta 2036an %15,3ra jaitsiko litzateke eta 51.000 pertsona gutxiago izango lirateke. Zenbatespenen arabera, 20-64 urteko biztanle taldeak 26.900 pertsona inguru galduko lituzke 15 urte horietan, eta %2,1 gutxiago izango lirateke. Helduen bilakaeran, adin zentraletako galerak kontrajarriko lirateke: 35 eta 54 urtera bitartekoetan 131.700 pertsona gutxiago, 20 eta 34 urte bitartekoetan 74.700 gehiago eta 55 eta 64 urte bitartekoetan 30.000 gehiago.
65 urtekoak edo gehiagokoak 163.200 gehiago izan litezke, eta, beraz, 2036an %29,3ra iritsiko lirateke -2021ean baino %6 puntu gehiago-. Hazkunde erlatibo handienak 85 urteko eta gehiagoko biztanleen artean izango lirateke: 2036an, 126.700 pertsona izango lirateke, 2021ean baino 37.200 gehiago, hau da, biztanleria osoaren %5,6.
EAEn jaiotakoen kopurua areagotu egingo litzateke, 2.900 jaiotza ingururi esker, 2020tik 2035era bitarte, bai ugalkortasunaren gorakadagatik (1,39 seme-alaba emakumeko), bai ugaltzeko adinean dauden emakumeen kopuruaren gorakadagatik: 25 eta 39 urte bitartean, ugaltzeko adin zentraletan, emakumeen kopuruaren hazkundea hasierako balioaren %13,1 izan liteke. Horrek ez du esan nahi amatasunaren batez besteko adina jaitsiko litzatekeenik, 33 urtekoa izango bailitzateke.
Bizkaiko ugalkortasun tasa baxuak (1,34 seme-alaba emakume bakoitzeko 2035ean) EAEkoa baldintzatzen jarraituko luke, Arabak eta Gipuzkoak 1,5 seme-alaba inguru izango bailituzkete emakume bakoitzeko.
2035ean, jaiotzean, bizi itxaropena 84,2 urtekoa izango litzateke gizonentzat, eta 89,1 urtekoa emakumeentzat. 2020an, 80,7 eta 86,3 urtekoa izan dira, hurrenez hurren, eta Europar Batasuneko handienetakoak izaten jarraituko lukete. Jaiotzean bizi itxaropenaren aldea emakumeen eta gizonen artean 2020an 5,6 urtekoa izatetik 2036an 4,9 urtekoa izatera igaroko litzateke.
MIGRAZIO SALDOA
Bestalde, proiektatutako aldi osoan, 44.000 etorkin inguru izango lirateke urtean EAEn; 2021ean 41.000 etorkin izatetik 2035ean 45.500 izatera iritsiko lirateke, atzerritik etorritakoen kopuruaren igoeragatik, 2021ean %47,6 izatetik 2035ean %55 izatera igaroko bailitzateke.
Emigrazioek, berriz, 2021ean izango lukete maximoa, 35.800 irteerarekin, eta beheranzko bilakaera izango lukete, harik eta azken urtean 32.000ra iritsi arte, 15 eta 34 urte bitarteko pertsona kopuruaren murrizketaren eraginez, haiek baitira emigraziorako joera handiena dutenak.
Migrazio saldoa, bi osagai horien bilakaeraren ondorioz, 5.200 pertsonakoa izango litzateke 2021ean, eta 13.500era igoko litzateke 2035ean. Aldi osoan 194.700 pertsonako migrazio saldoa izango litzateke.
Lurraldeen arabera, Bizkaiaren kasua nabarmenduko litzateke: 2021ean 2.200 pertsonako saldo positiboa izatetik, 2035ean 7.200 pertsonakoa izatera igaroko litzateke. Gipuzkoak ere saldoaren hazkunde handia izango luke, aldi horretan 1.700 pertsonatik 4.500era igaroko baititzateke. Bestalde, Arabak ere goranzko bilakaera izango lukeen arren, intentsitate askoz txikiagoa izango luke, 2021ean 1.300
pertsona izatetik 2035ean 1.800 izatera igaroko bailitzateke.
XXI. mendeko lehen hamarkadan, lurralde historikoen arteko migrazio trukeen hazkunde etengabea izan da, 2000-2002 hirurtekoan batez beste 4.200 izatetik 2019an eta 2020an 6.100 izatera igaro baita. Hazkunde horren zati bat egoitza mugikortasun handiagoa bereizgarri duten atzerritarren presentziarekin lotuta dago.
Hala ere, igoera hori gorabehera, barne mugimenduen bolumen osoa txikia da, eta haiek lurralde historikoen bilakaera demografikoan duten eragina ez da oso esanguratsua, barneko migrazio saldoak ez baitira oso handiak.
Egoera horri proiektatutako urteetan eutsiko zaiola zenbetatsi da, eta, beraz, proiektatutako aldi osorako EAEko barne migrazio saldoak 727 pertsona ekarriko lizkiokeela Arabari eta 2.412 Bizkaiari, Gipuzkoaren kontura, 3.139 pertsona gal bailitzake, beste bi lurraldeetara joango liratekeenak. Beraz, migrazio saldo positiboa EAEtik kanpoko trukeen ondorio izango litzateke.
